Toen hij 99 jaar en 364 dagen jong was, vond Gerard de Bruin het jammer dat hij een bijeenkomst van het Historisch Genootschap Oud Pijnacker moest missen. Afgelopen vrijdag 10 november was Gerard 100 jaar en 364 dagen. De burgemeester kwam daags voor zijn 101ste verjaardag op visite en constateerde dat de heer De Bruin nog steeds op of beter gezegd in zijn praatstoel zat.
De Telstar/Eendracht heeft vorig jaar uren naar de man geluisterd maar had nu iets minder tijd vanwege een gelijktijdige afspraak die niet te verzetten was. Terwijl Gerard zich er juist op had verheugd om weer eens lekker van zich af te praten. Dus we hebben beloofd dat we binnenkort nog eens bij hem gaan buurten en zeker niet wachten tot hij op 11 november 2024 de leeftijd van 102 jaar bereikt. Zelf weet Gerard als geen ander dat de mens over dit soort zaken geen enkele zekerheid en eigen zeggenschap heeft. Droogjes vertelt hij dat hij in 1942 al eens op sterven heeft gelegen, als gevolg van een ernstige longontsteking. Na een warme periode was het ineens heel koud geworden. Vandaar de longontsteking, denkt Gerard 81 jaar achteraf.
Het is maar goed dat de geboren Haagse schipperszoon het overleefde. Hij was pas twintig jaar en had nog een heel leven te gaan. Toen de oorlog in Nederland op 10 mei 1940 begon was Gerard zeventien jaar. Al snel behoorde hij tot de leeftijdsgroep die in aanmerking kwam voor uitzending naar Duitsland om daar arbeid te verrichten. De avontuurlijke De Bruin had daar geen trek en dook als het ware onder in Limburg waar hij bij boeren werkte en met de hand leerde melken. Om een tweede stamkaart en meer distributiebonnen te verkrijgen, keerde hij terug naar Den Haag, waar hij bij familie moest onderduiken om niet alsnog uitgezonden te worden. Het lukte. Aan het eind van de oorlog ging de fanatieke Gerard de Bruin dienen bij de Binnenlandse Strijdkrachten en na de bevrijding koos hij voor een stevige militaire opleiding bij de Prinses Irenebrigade. Hij werd uitgezonden naar het toenmalige Nederlands-Indië en vertoefde daar van 1946 tot 1949. Gerard heeft daar veel meegemaakt en ook maten verloren. “Ik schreef naar huis maar vertelde niet alles om mijn ouders niet onnodig ongerust te maken.”
Gerard ging bij de PTT werken en bleef dat tot zijn pensioen doen. Hij ontmoette daar zijn latere echtgenote Riet Paalvast die 88 is geworden. In 1968 konden ze via het dienstverband bij de PTT in Pijnacker-Noord gaan wonen in een toen gloednieuwe woning die 45.000 gulden kostte. Nu is het een schijntje maar toen een vermogen. Het paar kreeg drie dochters, Bernadette, Ineke en José, waarvan er twee in de buurt wonen en veel mantelzorg verlenen aan hun pa die nog zelfstandig woont, met dank aan de intensieve thuiszorg.
Het feest van de 101ste verjaardag is eind vorige week drie dagen lang gedoseerd gevierd met familie, vrienden en buren. Vrijdag kwam de burgemeester op visite bij de man die vier kleinkinderen heeft en één achterkleinkind. Bij zijn vertellingen gaat Gerard soms heel veel terug in de tijd. Vertelt dat zijn vader bij een metaalbedrijf werkte waar jubilea geen aandacht kregen totdat de directeur zelf veertig jaar ‘aan de zaak’ was. Toen wilden volgens Gerard enkele ‘hielenlikkers’ de directeur in het zonnetje zetten, maar de collega’s wilden dat alleen doen als die directeur ook wat meer aandacht zou besteden aan zijn jubilerende medewerkers. En verdraaid kwam er toen een feestje voor alle jubilarissen!
Gerard is altijd veel aandacht blijven besteden aan reünies en herdenkingen met zijn maten van toen. Hij is ook ieder jaar van de partij bij de Dodenherdenking en legt dan bloemen bij het Indiëmonument in het Emmapark, waar Pijnackerse gevallenen met naam en toenaam worden genoemd. Bij een reünie in Roermond ontdekte Gerard dat een vroegere maat in Pijnacker woonde, een paar straten verderop. Ze ontmoetten elkaar later en ze vierden de man z’n 75ste verjaardag. Snel daarna overleed die dienstmaat die nog tegen Gerard had gezegd: jij moet de 75 nog maar zien te halen. Intussen zijn we een kwart eeuw verder en is Gerard als voormalige atletiekman nog altijd ‘in de running’.
Reactie plaatsen
Reacties